کیت PTT – بهار افشان

مقدمه

تست PTT یا مدت زمان نسبی ترومبوپلاستین یک آزمایش خون است که زمان لازم برای تشکیل لخته خون در نمونه را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمون برای بررسی مسیر داخلی (Intrinsic Pathway) و مسیر مشترک (Common Pathway) انعقاد خون استفاده می‌شود.

تست PTT معمولاً در موارد زیر تجویز می‌شود:

-بررسی اختلالات خونریزی‌دهنده

-مانیتورینگ درمان با داروهای ضدانعقادی مانند هپارین

-تشخیص کمبود عوامل انعقادی مرتبط با مسیر داخلی (مانند فاکتورهای VIII، IX، XI و XII)

مکانیزم انجام تست

نمونه خون از ورید گرفته و پلاسما جدا می‌شود.

کلسیم کلرید و یک ماده فعال‌کننده (reagent) به نمونه اضافه می‌شود تا فرآیند انعقاد تحریک شود.

زمان لازم برای تشکیل لخته خون، تحت شرایط آزمایشگاهی کنترل‌شده، اندازه‌گیری می‌شود.

محدوده طبیعی PTT

دامنه نرمال: معمولاً بین 25 تا 35 ثانیه است.
البته این مقدار ممکن است در آزمایشگاه‌های مختلف به دلیل استفاده از واکنش‌دهنده‌های متفاوت کمی متغیر باشد.

هدف‌های اصلی انجام تست PTT

ارزیابی عملکرد مسیر داخلی و مشترک انعقاد خون: مسیر داخلی شامل فاکتورهای XII، XI، IX و VIII بوده و از فاکتور X (مسیر مشترک) به تولید فیبرین می‌رسد.

مانیتورینگ درمان با هپارین

هپارین دارویی برای پیشگیری از لختگی است که مستقیماً بر مسیر انعقادی تأثیر می‌گذارد.

افزایش مقدار PTT در بیماران تحت درمان با هپارین به معنای کاهش توانایی لخته شدن است و برای تنظیم دوز و جلوگیری از خونریزی بیش از حد، مقدار PTT باید به دقت پایش شود.

تشخیص اختلالات انعقاد خون

مانند هموفیلی (کمبود فاکتور VIII یا IX)،

بیماری فون ویلبراند (Von Willebrand)، یا کاهش فاکتورهای دیگر مانند XI و XII.

ارزیابی مشکلات مرتبط با کبد یا کمبود ویتامین K: بسیاری از فاکتورهای انعقادی در کبد تولید می‌شوند، بنابراین بیماری‌های کبدی می‌توانند منجر به افزایش زمان PTT شوند.

چه چیزی باعث افزایش یا کاهش PTT می‌شود؟

افزایش PTT

کمبود یک یا چند فاکتور انعقادی در مسیر داخلی/مشترک (مانند فاکتورهای VIII، IX، XI و XII)

بیماری‌های خونریزی‌دهنده مانند هموفیلی یا اختلال فون ویلبراند

وجود آنتی‌بادی‌های مهارکننده (مانند آنتی‌بادی ضد فاکتور VIII)

مصرف داروهای ضدانعقاد مانند هپارین

بیماری‌های کبدی یا کمبود ویتامین K

وجود مهارکننده لوپوس (Lupus Anticoagulant) که یک اختلال خودایمنی است.

کاهش PTT

کاهش زمان PTT معمولاً کمتر دیده می‌شود و می‌تواند مرتبط با افزایش فعالیت عوامل لخته‌سازی یا کمبود آنتی‌کوآگولانت‌های طبیعی باشد.

تفسیر نتایج آزمایش PTT

PTT طولانی‌تر از حالت نرمال

ممکن است به دلیل اختلالات ارثی مانند هموفیلی باشد.

یا به خاطر مشکلات اکتسابی مانند نارسایی کبد یا درمان دارویی باشد.

PTT طبیعی

نشان‌دهنده عملکرد طبیعی مسیر داخلی و مشترک است.

PTT پایین‌تر از محدوده نرمال

به ندرت اهمیت بالینی دارد و اغلب مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

کاربردهای مشترک تست PTT و PT

گاهی اوقات برای بررسی کامل‌تر عملکرد سیستم انعقادی خون، آزمایش PTT همراه با تست PT انجام می‌شود.

PT عملکرد مسیر خارجی انعقاد و مشترک را بررسی می‌کند.

PTT عملکرد مسیر داخلی و مشترک را بررسی می‌نماید.