کیت IgM به روش SRID – بهار افشان

مقدمه

ایمونوگلوبولین M (IgM) یکی از پنج نوع اصلی آنتی‌بادی در سیستم ایمنی است که به‌عنوان اولین خط دفاعی بدن در برابر عوامل عفونت‌زا عمل می‌کند. ویژگی‌های اصلی IgM عبارتند از:

پاسخ اولیه: IgM اولین آنتی‌بادی‌ای است که در پاسخ اولیه به آنتی‌ژن‌ها ظاهر می‌شود و به همین دلیل به آن “آنتی‌بادی فاز حاد” نیز گفته می‌شود.

ساختار پنتامری: IgM به‌شکل پنتامری ساخته می‌شود (5 زیرواحد Y شکل) که امکان اتصال به چندین آنتی‌ژن به‌صورت هم‌زمان را فراهم می‌کند و باعث افزایش کارایی آن در خنثی‌سازی عوامل پاتوژن می‌شود.

فعال‌سازی کمپلمان: IgM نقش اصلی در فعال‌سازی مسیر کلاسیک کمپلمان دارد.

آگلوتیناسیون و اپسونیزاسیون: IgM با تسهیل اتصال عوامل بیماری‌زا، پاکسازی آنها را افزایش می‌دهد.

دلایل افزایش و کاهش IgM

افزایش IgM

افزایش سطح IgM در شرایط زیر قابل مشاهده است:

عفونت‌های حاد: IgM اولین پاسخ بدن به عفونت است، بنابراین در عفونت‌های ویروسی مانند هپاتیت و مونونوکلئوز عفونی یا عفونت‌های باکتریایی افزایش می‌یابد.

بیماری‌های خودایمنی: در اختلالاتی مانند آرتریت روماتوئیدی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، تولید غیرطبیعی آنتی‌بادی به‌ویژه IgM دیده می‌شود.

اختلالات لنفوپرولیفراتیو: بیماری‌هایی مانند ماکروگلوبولینمی والدنشتروم با تولید بیش از حد IgM مرتبط هستند.

کاهش IgM

کاهش سطح IgM ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

نقص‌های ایمنی مادرزادی: مانند سندروم Hyper-IgM که بدن توانایی تولید مناسب IgM را ندارد.

عفونت‌های مزمن یا اختلالات سرکوب ایمنی: از جمله HIV/AIDS که توانایی سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند.

اختلالات مغز استخوان: مانند میلومای چندگانه یا لنفوم‌ها که باعث کاهش تولید IgM می‌شوند.

درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی: داروهای خاص مانند شیمی‌درمانی می‌توانند تولید IgM را کاهش دهند.

کیت تشخیص IgM

کیت‌های مخصوص، از جمله ELISA، ابزاری کلیدی برای سنجش سطح IgM هستند. این کیت‌ها برای تشخیص عفونت‌های حاد، بیماری‌های خودایمنی و نقص‌های سیستم ایمنی طراحی شده‌اند.

ویژگی‌ها:

شناسایی IgM در سطوح بسیار پایین.

استفاده در سرم یا دیگر مایعات بیولوژیکی.

روش‌های سنجشی شامل ELISA، آزمایش‌های جریان جانبی (Lateral Flow) و روش‌های خودکار.

روش SRID برای سنجش IgM

Single Radial Immunodiffusion (SRID) یک روش دقیق است که اجازه شناسایی و اندازه‌گیری غلظت IgM را در نمونه‌های بیولوژیکی می‌دهد.

مراحل انجام SRID برای IgM

آماده‌سازی ژل: ژل آگار یا آگاروز حاوی آنتی‌بادی اختصاصی ضد IgM.

ایجاد چاهک‌ها: چاهک‌هایی در ژل برای افزودن نمونه‌های سرم.

اضافه کردن نمونه: سرم بیمار به چاهک ریخته می‌شود.

انتشار رادیکال آنتی‌ژن: IgM به‌صورت شعاعی منتشر شده و با آنتی‌بادی واکنش می‌دهد.

تشکیل حلقه رسوب: قطر حلقه رسوبی متناسب با غلظت IgM است.

اندازه‌گیری: اندازه حلقه رسوب با استانداردهای IgM مقایسه می‌شود.

مزایا و محدودیت‌های SRID

مزایا

دقت بالا و اختصاصی بودن.

عدم نیاز به تجهیزات پیچیده.

محدودیت‌ها

زمان‌بر بودن.

حساسیت کمتر برای غلظت‌های پایین IgM نسبت به روش‌های مدرن‌تر.

جمع‌بندی

IgM یک آنتی‌بادی مهم است که در پاسخ اولیه به عفونت‌ها نقش اصلی دارد. افزایش یا کاهش سطح آن می‌تواند نشان‌دهنده عفونت‌های حاد، بیماری‌های خودایمنی یا نقص‌های ایمنی باشد. کیت‌های تشخیصی IgM (به‌ویژه ELISA) ابزاری سریع و دقیق برای شناسایی و پایش سطوح IgM در بیماران هستند. روش SRID نیز یک تکنیک قابل‌اعتماد برای اندازه‌گیری IgM بوده اما در مقایسه با روش‌های خودکار، زمان بیشتری صرف می‌کند.