نقد و بررسی
کیت الیزا T3 – پیشتاز طباطلاعات بالینی
هورمون های تیروئید فعالیت های رشدی، متابولیک و عصبی متعددی را در سراسر بدن تنظیم می کنند. غده تیروئید 2 هورمون را سنتز می کند. 2 هورمون اصلی ترشح شده از غده تیروئید شامل، تیروکسین (T4) که حاوی 4 اتم ید است و تری یدوتیرونین (T3) هستند. تقریباً 20٪ از کل T3 (T3 توتال)، در غده تیروئید تولید می شود و الباقی آن در فرایند دید زدایی (deiodination) T4 به T3 در غده تیروئید ایجاد می شوند. مقداری از T3، همچنین از دید زدایی (deiodination) T4 در بافت های محیطی تولید می شود. سطح گردش خون T4 بسیار بیشتر از سطح T3 است، اما T3 از نظر بیولوژیکی فعال ترین هورمون از نظر متابولیکی است (حدود 3 تا 4 برابر قوی تر از T4)، اگرچه اثر آن به دلیل نیمه عمر کوتاه تر در مقایسه با T4 کوتاه تر است.
هورمونهای تیروئید عمدتاً به پروتئینهای حامل متصل میشوند (مثلاً گلوبولین پیوند دهنده تیروئید [TBG]، پره آلبومین و آلبومین)، در حالی که تنها بخش کوچکی بدون پیوند (آزاد) در گردش است. فقط اشکال آزاد T3 (یعنی Free-T3) از نظر متابولیکی فعال هستند. در حالی که هر دو T3 و T4 به TBG متصل هستند، T3 محکم تر از T4 به پروتئین های حامل متصل است. T3 توتال از هر دو مجموع T3 آزاد و T3 متصل شده به پروتئین های حامل تشکیل شده است.
در پرکاری تیروئید، هر دو سطح T4 و T3 معمولاً افزایش مییابند، اما در زیر مجموعه کوچکی از بیماران پرکاری تیروئید، تنها T3 افزایش مییابد که مسمومیت T3 (T3 toxicosis) نام دارد.
در کم کاری تیروئید، سطح T4 و T3 کاهش می یابد. سطح T3 اغلب در بیماران یوتیروئیدی (euthyroid) بیمار یا بستری در بیمارستان پایین است.
مقادیر مرجع (بر اساس سایت MyoClinic)
0-5 days: | 73-288 ng/dL |
6 days-2 months: | 80-275 ng/dL |
3-11 months: | 86-265 ng/dL |
1-5 years: | 92-248 ng/dL |
6-10 years: | 93-231 ng/dL |
11-19 years: | 91-218 ng/dL |
Adult (> or =20 years): | 80-200 ng/dL |
تفسیر
مقادیر بالای تری یدوتیرونین (T3) بیش از 200 نانوگرم در دسی لیتر در بزرگسالان یا محدودیت های مرتبط با سن در کودکان با پرکاری تیروئید یا افزایش پروتئین های اتصال به هورمون تیروئید ارتباط دارد.
سطوح غیر طبیعی (بالا یا کم) پروتئین های متصل شونده به هورمون تیروئید (عمدتاً آلبومین و گلوبولین متصل شونده به تیروئید) ممکن است باعث ایجاد غلظت های غیر طبیعی T3 در بیماران یوتیروئیدی شود.
هشدارها
– تری یدوتیرونین (T3) یک نشانگر قابل اعتماد برای کم کاری تیروئید نیست.
– درمان با آمیودارون می تواند منجر به کاهش ارزش T3 شود.
– فنی توئین، فنیل بوتازون و سالیسیلات ها باعث آزاد شدن T3 از پروتئین های اتصال می شوند، بنابراین منجر به کاهش سطح کل هورمون T3 در سطوح T3 آزاد طبیعی می شود.
– اتوآنتی بادیها به هورمونهای تیروئید میتوانند در سنجش اختلال ایجاد کنند.
– ناهنجاری های پروتئین های حامل ممکن است باعث ایجاد مقادیری شود که از نتایج مورد انتظار مطابقت نمی کند. غلظت پاتولوژیک پروتئین های حامل می تواند منجر به نتایج خارج از محدوده مرجع شود، اگرچه ممکن است بیمار در حالت یوتیروئید باشد. تست Free-T3 یا Free-T4 در این موارد می تواند مفید باشد.
– در موارد نادر، برخی از افراد میتوانند آنتیبادیهایی علیه موش یا سایر آنتیبادیهای حیوانی ایجاد کنند (که اغلب به عنوان آنتیبادیهای ضد موش انسانی [HAMA] یا آنتیبادیهای هتروفیل شناخته میشوند)، که ممکن است در برخی از روشهای ایمنی تداخل ایجاد کند. وجود آنتی بادی برای استرپتاویدین یا روتنیوم نیز به ندرت رخ می دهد و ممکن است در این سنجش تداخل ایجاد کند. در تفسیر نتایج باید احتیاط کرد و در صورتی که نتیجه با تظاهرات بالینی ارتباط نداشت، باید به آزمایشگاه هشدار داد.
– T3 نسبت به T4 میل ترکیبی 15 برابری برای گیرنده تیروئید دارد.
– غلظت بیوتین سرم تا 1200 نانوگرم در میلی لیتر با این سنجش تداخلی ندارد. غلظتهایی تا 1200 نانوگرم در میلیلیتر ممکن است در نمونههای جمعآوریشده از بیمارانی که دوزهای بسیار بالای بیوتین تا 300 میلیگرم در روز مصرف میکنند، وجود داشته باشد. در مطالعهای بر روی 54 داوطلب سالم، تجویز داروهای مکمل با دوز 20 میلیگرم بیوتین در روز منجر به حداکثر میزان بیوتین (غلظت بیوتین سرم 355 نانوگرم در میلی لیتر 1 ساعت پس از تجویز دوز) شد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.