کیت الیزا IgG فاسیولا هپاتیکا – پیشتاز طب

مقدمه: 

فاسیولیازیس یک بیماری کبدی ناشی از غذای مشترک بین انسان و دام است که توسط ترماتودهای Fasciola gigantica و Fasciola hepatica ایجاد می شود. چرخه زندگی این فلوک های کبدی شامل حلزون های آب شیرین از خانواده Lymnaeidae به عنوان میزبان میانی و طیف وسیعی از پستانداران از جمله گاو، گوسفند و همچنین انسان به عنوان میزبان نهایی می شود. انتقال انگل به انسان عمدتاً از طریق مصرف سبزیجات آبزی و آب آلوده به متاسرکریا صورت می گیرد. پس از دهها، عوارض ثانویه فاسیولیازیس انسانی که با کلانژیت، کوله سیستیت، آبسه های کبدی و حتی مرگ مشخص می شود، مورد اهمیت قرار گرفته است، اکنون به عنوان یک بیماری مشترک مشترک بین انسان و دام شناخته می شود که با بار سلامت عمومی قابل توجهی همراه است. در سراسر جهان، حدود 2.6 میلیون نفر به گونه‌های فاسیولا آلوده هستند و 180 میلیون نفر دیگر در معرض خطر عفونت هستند.

در ویتنام، ظهور فاسیولیازیس ابعاد نگران کننده ای به خود گرفته است و توسط WHO به عنوان یک مشکل عمده بهداشت عمومی نامیده می شود. از سال 1997 تا 2000، بیش از 500 مورد عفوت فاسیولازیس گزارش شد، در حالی که 4585 بیمار از سال 2000 تا 2006 شناسایی شدند. علایم شایع شامل درد ربع فوقانی (87.1%)، تب خفیف (39.8%)، درد بالای معده (30.5%) و سوء هاضمه (26.1%) توسط بیماران گزارش شده است. در ویتنام، فاسیولیازیس را می توان در همه رده های سنی یافت، با این حال زنان و کودکان در برابر این بیماری آسیب پذیرتر به نظر می رسند. در اینجا، مردم معمولاً از طریق مصرف گیاهان آب آلوده به بیماری گرفتار می شوند.

روش های تشخیصی فاسیولیازیس

تشخیص فاسیولیازیس چالش برانگیز است. تکنیک‌های کپرولوژیکی (آزمایشات مدفوع) معمول با استفاده از میکروسکوپ با اختصاصیت متوسط و در عین حال حساسیت ضعیف مشخص می‌شوند و قادر به تشخیص زودهنگام فاسیولیازیس نیستند. از سوی دیگر، تشخیص آنتی بادی سرم (Ab) با استفاده از روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA)، روشی خاص و حساس برای تشخیص فاسیولیازیس در نظر گرفته می‌شود و امکان تشخیص زودتر را فراهم می‌کند. با این حال، Ab-ELISA نمی تواند عفونت گذشته را از فعلی متمایز کند. در پاسخ به این اشکالات، WHO یک ارزیابی ترکیبی از نتایج آزمایش را برای تمایز مراحل مختلف عفونت پیشنهاد کرده است، اما تفسیر همچنان چالش برانگیز است. معاینه اولتراسوند ممکن است بهترین روش برای تشخیص ضایعات مربوط به فاسیولیازیس در نظر گرفته شود. با این حال، اولتراسوند همیشه قادر به تمایز فاسیولیازیس از سایر بیماری های کبدی نیست و اغلب در یک محیط اجتماعی در دسترس نیست. یکی دیگر از ابزارهای تشخیصی موجود، تکنیک تشخیص coproantigen (cAg) دارای ویژگی و حساسیت بالایی است و امکان تشخیص زودهنگام و همچنین تمایز بین عفونت فعلی و گذشته را فراهم می کند.