کیت الیزا ANA 8S – سامان تجهیز نور

نوع نمونه    

سرم

ظرف/لوله جمع آوری نمونه

ترجیحا: ژل سرم

قابل قبول: تاپ قرمز

ظرف/لوله ارسال: ویال پلاستیکی

حجم نمونه: 0.5 میلی لیتر

دستورالعمل های جمع آوری: سانتریفیوژ و سرم را در یک ویال پلاستیکی سانتریفیوژ کنید.

دستورالعمل های ویژه 

–

حداقل حجم نمونه 

0.4 میلی لیتر

رد به دلیل 

اطلاعات پایداری نمونه 

اطلاعات بالینی

اندازه گیری آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) در سرم رایج ترین آزمایش غربالگری برای بیماران مشکوک به بیماری روماتیسمی خودایمنی سیستمیک (SARD) است که به عنوان بیماری بافت همبند نیز شناخته می شود. هر دو سیستمیک و خاص اندام، اما آنها به ویژه در SARDها رایج هستند، که شامل لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، لوپوس اریتماتوز دیسکوئید، لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو، بیماری بافت همبند مخلوط (MCTD)، سندرم شوگرن (SjS)، اسکلروز سیستمیک، سندرم CREST (کلسینوز، پدیده رینود، ناتوانی حرکتی مری، اسکلروداکتیلی، تلانژکتازی) و میوپاتی های التهابی ایدیوپاتیک هستند.

ANA را می توان با فناوری های مختلف، از جمله سنجش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (IFA; immunofluorescence assay) و سنجش فاز جامد (solid phase assays) مانند ایمونواسی آنزیمی (enzyme immunoassays) و ایمونواسی مهره های چندگانه (multiplex bead immunoassays) شناسایی کرد. در مطالعه ای که در آزمایشگاه ایمونولوژی آنتی بادی مایو کلینیک انجام شد، هیچ تفاوت معنی داری بین ANA IFA و سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم ANA (ELISA) برای گروهی از بیماران مبتلا به بیماری بافت همبند که عمدتاً شامل بیماران مبتلا به SLE، SjS و MCTD بودند، نشان داده نشد. نتایج ضعیف ANA ELISA یک شاخص قوی برای SARD در این گروه آزمایشگاهی نبود. احتمال یافتن یک اتوآنتی بادی برای یک آنتی ژن هسته‌ای قابل استخراج خاص از جمله DNA دو رشته‌ای در آزمایش مرتبه دوم مستقیماً با سطح ANA افزایش یافت: 88 درصد از سرم‌هایی که اتوآنتی‌بادی‌های قابل تشخیص در آزمایش مرتبه دوم داشتند سطح ANA بیشتر از 3.0 U است.

به طور کلی، یک نتیجه ANA ELISA بیشتر یا مساوی 3.0 U به عنوان Cut off مناسب برای CTDC / آبشار بیماری بافت همبند، سرم نشان داده شد. این الگوریتم برای ارزیابی بیماران مبتلا به بیماری های شایع بافت همبند مانند SLE، SjS و MCTD در نظر گرفته شده است.

مقادیر مرجع (بر اساس سایت MyoClinic)

منفی: < یا =1.0 U

مثبت ضعیف: 1.1-2.9 U

مثبت: 3.0-5.9 U

به شدت مثبت: > یا =6.0 U

مقادیر مرجع برای همه سنین اعمال می شود.

تفسیر

تعداد زیادی از افراد سالم دارای نتایج تست ایمونوسوربنت ( ELISA) آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) ضعیف مثبت (1.1-2.9 U) هستند که بسیاری از آنها احتمالاً نتایج مثبت کاذب بالینی هستند. بنابراین، آزمایش مرتبه دوم تمام ANA مثبت، درصد بسیار کمی از نتایج مثبت را برای آنتی ژن های هسته ای قابل استخراج از جمله DNA دو رشته ای (ds) به دست می دهد.

نتایج مثبت ANA بیشتر از 3.0 U با حضور اتوآنتی بادی‌های قابل تشخیص به آنتی ژن‌های هسته‌ای قابل استخراج خاص (SM, SS-A, SS-B, Sm/RNP یا RNP 68 و RNP A, Jo-1, Scl-70) شامل dsDNA مرتبط است.

نکات مهم

– نتایج برای آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) انجام شده توسط روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) و روش ایمونوفلورسانس سنتی (IFA) در آزمایشگاه ایمونولوژی آنتی بادی مایو کلینیک نشان می دهد که هر دو روش به طور قابل ملاحظه ای برای ارزیابی بیماری های رایج بافت همبند (CTD) مشابه هم هستند. لوپوس اریتماتوز سیستمیک، سندرم شوگرن، و بیماری بافت همبند مختلط. نتایج منفی تشخیص سایر CTD، مانند اسکلروز سیستمیک و میوپاتی های التهابی، و سندرم های همپوشانی مرتبط با آنتی ژن های پیچیده را که به طور بهینه با ANA IFA شناسایی شده اند، رد نمی کند و با الگوهای هسته ای، سیتوپلاسمی خاص و/یا خالدار همراه است. برای هپاتیت خودایمنی و آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان، ANA IFA روش آزمایشی بهینه باقی می‌ماند زیرا اتوآنتی ژن‌های هدف تا حد زیادی ناشناخته هستند و در ELISA یا سایر روش‌های ایمنی فاز جامد گنجانده نشده‌اند.

– ANA همچنین ممکن است به دنبال بیماری های ویروسی، در افراد مبتلا به عفونت های مزمن، یا در بیمارانی که با بسیاری از داروهای مختلف درمان می شوند، قابل تشخیص باشد.

مرجع: سایت Myoclinic (لینک مرجع)

محتویات کیت ANA