نقد و بررسی
کیت الیزا پرولاکتین (PRL; Prolactin)- پیشگامان سنجشسرم
آماده سازی بیمار:
به مدت 24 ساعت قبل از جمع آوری نمونه، بیمار نباید مولتی ویتامین یا مکمل های غذایی (مثلا مکمل های مو، پوست و ناخن) حاوی بیوتین (ویتامین B7) مصرف کند.
ظرف/لوله جمع آوری نمونه
ترجیحا: لوله لخته ژل دار
قابل قبول: تاپ قرمز
ظرف/لوله ارسال: ویال پلاستیکی
حجم نمونه: 0.6 میلی لیتر
دستورالعمل های جمع آوری: سانتریفیوژ کنید و سرم را در ویال پلاستیکی سانتریفیوژ کنید.
دستورالعمل های ویژه
–
حداقل حجم نمونه
0.5 میلی لیتر
معیارهای رد نمونه
| همولیز | رد کردن |
| لیپمی | خوب |
| ایکتریک | خوب |
اطلاعات پایداری نمونه
| نوع نمونه | درجه حرارت | زمان | کانتینر مخصوص |
|---|---|---|---|
| سرم | در یخچال (ترجیحا) | 7 روز | |
| منجمد | 90 روز | ||
| محیط | 24 ساعت |
اطلاعات بالینی
پرولاکتین توسط غده هیپوفیز قدامی ترشح می شود و توسط هیپوتالاموس کنترل می شود. ماده شیمیایی اصلی کنترل کننده ترشح پرولاکتین دوپامین است که ترشح پرولاکتین از هیپوفیز را مهار می کند. پرولاکتین در پاسخ به هورمون آزاد کننده تیروتروپین (TRH) و سایر عوامل از هیپوفیز آزاد می شود.
پرولاکتین هورمون اصلی است که شروع و حفظ شیردهی را کنترل می کند. در افراد عادی، غلظت پرولاکتین در پاسخ به محرک های فیزیولوژیکی مانند خواب، استرس، ورزش، آمیزش جنسی و هیپوگلیسمی افزایش می یابد و غلظت پرولاکتین نیز در دوران بارداری، شیردهی، پس از زایمان و در نوزاد تازه متولد شده افزایش می یابد.
هیپرپرولاکتینمی (Hyperprolactinemia) شایع ترین اختلال هیپوتالاموس هیپوفیز است که در غدد بالینی با آن مواجه می شود. علل پاتولوژیک هیپرپرولاکتینمی عبارتند از آدنوم هیپوفیز ترشح کننده پرولاکتین (پرولاکتینوما که در زنان شایع تر از مردان است و تقریباً 40 درصد از تومورهای هیپوفیز را تشکیل می دهد)، بیماری عملکردی و ارگانیک هیپوتالاموس، کم کاری تیروئید اولیه، فشرده سازی ساقه هیپوفیز (compression of the pituitary stalk)، ضایعات دیواره قفسه سینه، نارسایی کلیه، بیماری تخمدان پلی کیستیک و تومورهای نابجا.
هیپرپرولاکتینمی (Hyperprolactinemia) اغلب منجر به از دست دادن میل جنسی، گالاکتوره، الیگومنوره یا آمنوره و ناباروری در زنان قبل از یائسگی و از دست دادن میل جنسی، ناتوانی جنسی، ناباروری و هیپوگنادیسم در مردان می شود. زنان یائسه و پیش از یائسگی و همچنین مردان نیز ممکن است از کاهش توده عضلانی و پوکی استخوان رنج ببرند.
پرولاکتینوما (Prolactinomas) ممکن است به ندرت در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر شود. در دختران، اختلال در عملکرد قاعدگی و گالاکتوره ممکن است دیده شود، در حالی که در پسران، تاخیر در رشد بلوغ و هیپوگنادیسم اغلب وجود دارد. گزینه های درمانی در این افراد مانند بیماران بزرگسال است.
محدوده نرمال بر اساس Myoclinic:
Males
<18 years: not established
> or =18 years: 4.0-15.2 ng/mL
Females:
<18 years: not established
> or = 18 years: 4.8-23.3 ng/mL
تفسیر
به طور کلی، غلظت پرولاکتین سرم به موازات اندازه تومور در بیماران مبتلا به پرولاکتینوما است. ماکروآدنوم (قطر بیش از 10 میلی متر) معمولاً با غلظت سرمی پرولاکتین بالای 250 نانوگرم در میلی لیتر همراه است و غلظت بالای 500 نانوگرم در میلی لیتر، تشخیص ماکروپرولاکتینوما است. افزایش متوسط غلظت پرولاکتین سرم راهنمای قابل اعتمادی برای تعیین وجود آدنوم هیپوفیز تولید کننده پرولاکتین نیست.
پس از شروع درمان دارویی پرولاکتینوما، سطح پرولاکتین باید در اکثر بیماران به میزان قابل توجهی کاهش یابد. در 60 تا 80 درصد بیماران، سطح نرمال باید به دست آید. شکست در سرکوب سطوح پرولاکتین ممکن است نشان دهنده تومورهای مقاوم به درمان های معمول با آگونیست دوپامین با اثر مرکزی باشد. با این حال، زیر مجموعه ای از بیماران با وجود هیپرپرولاکتینمی مداوم، کوچک شدن تومور را نشان می دهند. بیمارانی که نه کاهش سطح پرولاکتین و نه کوچک شدن تومور را نشان می دهند ممکن است به اقدامات درمانی بیشتری نیاز داشته باشند.
در بیمارانی که اختلاف بین اندازه تومور هیپوفیز و افزایش پرولاکتین مشاهده می شود، آزمایش پرولاکتین سرم کم کاذب (اثر هوک) باید توسط رقیق سازی سرم انجام شود.
چندین دارو می توانند باعث افزایش غلظت پرولاکتین شوند از جمله استروژن ها، مهارکننده های پذیرنده دوپامین (مانند فنوتیازین ها)، آنتاگونیست های دوپامین (مانند متوکلوپرامید، دومپریدون)، آلفا متیل دوپا، سایمتیدین، مواد افیونی، داروهای ضد فشار خون و سایر داروهای ضد افسردگی و ضدصرع.
در بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی بدون علامت، ارزیابی ماکروپرولاکتین (پرولاکتین متصل به ایمونوگلوبولین) پیشنهاد می شود. ماکروپرولاکتین با درجات مختلف بسته به روش سنجش مورد استفاده برای اندازه گیری پرولاکتین شناسایی می شود. این سنجش واکنش پذیری پایینی را با اکثر اشکال ماکروپرولاکتین نشان می دهد. ماکروپرولاکتین باید در افراد بدون علامت هیپرپرولاکتینمی یا زمانی که مطالعات تصویربرداری هیپوفیز قابل اعتماد نباشد، ارزیابی شود.
نکات مهم
– اندازه گیری پرولاکتین سرم در دوران بارداری در بیماران مبتلا به پرولاکتینوم توصیه نمی شود. نتایج آزمایش در این شرایط غیرقابل تفسیر است و ممکن است منجر به آزمایش غیرضروری شود که بعلت سطوح پرولاکتین بالاتر از حد طبیعی است.
– برای سنجش هایی که از آنتی بادی ها استفاده می کنند، امکان تداخل آنتی بادی های ضد حیوانی انسانی (یعنی آنتی بادی های هتروفیل) در نمونه بیمار وجود دارد. بیمارانی که به طور منظم در معرض حیوانات قرار گرفته‌اند یا ایمونوتراپی یا روش‌های تشخیصی با استفاده از ایمونوگلوبولین‌ها یا قطعات ایمونوگلوبولین دریافت کرده‌اند، ممکن است آنتی‌بادی‌هایی تولید کنند (مانند HAMA)، که در سنجش ایمنی تداخل ایجاد می‌کند. این ممکن است نتایج را به طور کاذب افزایش یا کاهش دهد.
– تداخل به دلیل تیترهای بسیار بالای آنتی بادی ها در برابر آنتی بادی های اختصاصی آنالیت، استرپتاویدین یا روتنیوم ممکن است رخ دهد.
مرجع: سایت Myoclinic (لینک مرجع)
محتویات کیت پرولاکتین شرکت پیشگامان سنجش
|
Antigen Capture (Antibody Sandwich)
|
Assay Type
|
|
Ready to use
|
Chromogen Substrate
|
|
Ready to use
|
Conjugate
|
|
μl 50 , 100
|
Required Samplers
|
|
(Room Temperature) 30 + 15 min
|
Incubation time
|
|
One vial
|
Control
|
|
mIU/L 0 , 50 , 100 , 500 , 1500 , 3000
|
Standards
|
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.