کیت الیزا هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع (H.Pylory Stool) – پیشتاز طب

هلیکوباکتر پیلوری

هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) یک باکتری گرم منفی است که در اپیتلیوم معده کلونیزه می شود. ابتدا این باکتری به اشتباه به عنوان Pseudomonas spp شناخته شد. حتی اگر، در طی یک پروژه تحقیقاتی بالینی، بری مارشال و رابین وارن آن را با نام کمپیلوباکتر پیلوریدیس کشف کردند که بعداً به هلیکوباکتر پیلوری تغییر یافت.

هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی در انسان است که حدود نیمی از جمعیت جهان را آلوده کرده است. اغلب، عفونت هلیکوباکتر پیلوری در دوران کودکی رخ می دهد و زمانی که درمان مناسب ارائه نمی شود، در طول زندگی ادامه می یابد. در این راستا، برخی از مطالعات نشان می‌دهند که مادران آلوده از طریق تماس با آب معده آلوده از دهان مادر، منبع اصلی این عفونت کودکان خود هستند.

تحقیقات نشان می دهد که هلیکوباکتر پیلوری در حدود 58000 سال پیش از شرق آفریقا گسترش یافته و متعاقباً به گونه های بسیاری با درجات مختلف بیماری زایی تبدیل شده است. به طور کلی، شیوع عفونت باکتریایی بر اساس سن، منطقه، نژاد و وضعیت اجتماعی و اقتصادی متفاوت است. شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کشورهای در حال توسعه 50.8 درصد است، در حالی که شیوع آن در کشورهای توسعه یافته 34.7 درصد است. بسیاری از اسناد نشان می دهد که انسان مخزن اولیه هلیکوباکتر پیلوری است. این باکتری همچنین می تواند در پلاک های دندانی و بزاق انسان زنده بماند. انتقال باکتری می تواند از طریق راه های دهانی، دهانی، مدفوعی و گوارشی باشد. این باکتری در آب یافت شده است، زیرا ثابت شده است که عفونت از طریق آب منتقل می شود. همچنین گزارش شده است که این باکتری ها می توانند در معده حیواناتی مانند گوسفند و گربه و شیر برخی دیگر زنده بمانند.

درمان موثر عفونت هلیکوباکتر پیلوری از طریق درمان ضد میکروبی که برای بیماران مستعد تجویز می شود امکان پذیر است. برای درمان مناسب بیماری، اقدامات تشخیصی مناسب ضروری است.

تست Stool Ag for H.pylori (SAT)

در افراد آلوده، هلیکوباکتر پیلوری به دیواره اپیتلیال معده می چسبد و از طریق مدفوع دفع می شود. این آزمایش یک آزمایش مستقیم عفونت اولیه است که منجر به برتری نسبت تست های سرولوژیک می شود. این آزمایش بر اساس تشخیص آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع است.

دو نوع SAT برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود: روش های ایمونواسی آنزیمی (EIA) – و روش های مبتنی بر روش ایمونوکروماتوگرافی (ICA) با استفاده از آنتی بادی های پلی کلونال یا آنتی بادی های مونوکلونال. آزمایش‌های مبتنی بر آنتی‌بادی مونوکلونال نتایج بهتری را در مقایسه با آزمایش‌های مبتنی بر پلی‌کلونال، عمدتاً به دلیل دشواری در بدست آوردن آنتی‌بادی‌های پلی کلونال با کیفیت ثابت در هر بار نشان می‌دهند. آزمایش‌های مبتنی بر EIA نتایج دقیق‌تر و قابل اعتمادتری نسبت به آزمایش‌های مبتنی بر ICA ارائه می‌دهند، اگرچه هر دو آزمایش را می‌توان با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال انجام داد.

مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شده توسط لیل و همکاران، نشان داد که سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم مدفوع (ELISA) با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال یک آزمایش غیرتهاجمی کارآمد برای تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کودکان است. حساسیت و ویژگی این روش به ترتیب 94 درصد و 97 درصد است. نمونه های مدفوع باید قبل از تجزیه و تحلیل در یخچال نگهداری شوند. در غیر این صورت، حساسیت این آزمون به شدت کاهش می یابد.

دقت این تست می تواند تحت تاثیر برخی مشکلات گوارشی، PPI ها، آنتی بیوتیک ها و درمان های N-استیل سیستئین (NAC) و زخم های خونریزی دهنده باشد.

مشابه آزمایش تنفس اوره، نتایج منفی کاذب زمانی رخ می‌دهد که بار باکتریایی نسبتاً کم باشد و به دلیل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، بیسموت و مهارکننده‌های پمپ پروتون باشد. با این حال، SAT ممکن است نیازی به ناشتا نداشته باشد و اخیراً آنتی بادی های مونوکلونال بدون تأثیر PPI نیز ساخته شده است. این مزایا باعث می شود SAT در مقایسه با UBT تست بهتری باشد. بسیاری از مطالعات نشان دادند که SAT ها می توانند افراد آلوده فعال را از بیماران تحت درمان تشخیص دهند و همچنین اثربخشی ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری را ارزیابی کنند. با این حال، برای تایید ریشه کنی قطعی، توصیه می شود تا حدود 3 ماه پس از پایان درمان صبر کنید. SAT یک آزمایش سریع، ساده و ارزان است و همچنین ابزار مفیدی برای مطالعات اپیدمیولوژیک و برنامه های غربالگری است.

نقطه ضعف SAT عدم اشتیاق بیماران در تهیه نمونه مدفوع است. علاوه بر این، نگهداری و جابجایی نمونه های مدفوع نیز می تواند بر نتایج سنجش تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، زمانی که نمونه ها در مدت زمان کوتاهی آزمایش نمی شوند، مدفوع باید منجمد شود تا آنتی ژن سالم بماند. ذخیره سازی ممکن است در مناطقی که انجماد در دسترس نیست مشکل ساز شود. انتخاب نقطه برش یک عامل مهم برای ویژگی و حساسیت تشخیص است و ممکن است در بین جمعیت های مختلف متفاوت باشد. بنابراین، اعتبار محلی آزمون در یک مکان خاص برای نتایج بهتر مورد نیاز است.

مرجع: سایت https://link.springer.com/article/10.1007/s10096-018-3414-4 (لینک مرجع)