سوش استاندارد پروتئوس میرابیلیس ATCC 43071 – بهارافشان

مقدمه

Proteus mirabilis یکی از باکتری‌های گرم منفی با اهمیت بالینی است که متعلق به خانواده Enterobacteriaceae بوده و در ایجاد عفونت‌های دستگاه ادراری (UTI) نقش مهمی دارد. این باکتری به دلیل توانایی تولید آنزیم یورِئاز، توانایی حرکت شدید (swarming motility)، و تشکیل کریستال‌های استروویت، می‌تواند در عفونت‌های پیچیده ادراری به عنوان یک پاتوژن فرصت‌طلب شناخته شود.
سوش استاندارد ATCC 43071 به‌عنوان یک مرجع علمی و تحقیقاتی برای مطالعه خصوصیات بیوشیمیایی، بیماری‌زایی، و تست‌های کنترل کیفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقاله به بررسی مشخصات، کاربردها و نقش این سوش استاندارد در کنترل کیفی آزمایشگاه می‌پردازد.

خصوصیات Proteus mirabilis ATCC 43071

طبقه‌بندی و مشخصات

گونه: Proteus mirabilis

خانواده:  Enterobacteriaceae

شکل ظاهری: باسیل (میله‌ای شکل) گرم منفی.

اکسیژن‌خواهی: بی‌هوازی اختیاری (Facultatively anaerobic).

متحرک بودن: توانایی تحرک بالا و نوع خاصی از حرکت به نام “Swarming”.

این باکتری کلنی‌هایی با ظاهری موج‌دار تولید می‌کند که به دلیل توانایی حرکت سریع آن روی محیط‌های جامد است.

خصوصیات بیوشیمیایی:

اورِآز مثبت: تولید آنزیم اوره‌آز، که یک ویژگی کلیدی در ایجاد pH قلیایی در دستگاه ادراری و تشکیل کریستال‌ها می‌باشد.

فن‌آدامین‌دهنده: تخمیر قندها، مانند گلوکز، با تولید گاز.

اهمیت در تست اندول: این سوش اندول منفی است، که آن را از Proteus vulgaris متمایز می‌کند.

کاتالاز مثبت: کاتالیک کردن پراکسید هیدروژن به آب و اکسیژن.

اکسیداز منفی: عدم تولید آنزیم اکسیداز.

خصوصیات سوش استاندارد Proteus mirabilis ATCC 43071

سوش استاندارد Proteus mirabilis ATCC 43071 به عنوان یک سویه مرجع برای آزمایش‌های کنترل کیفی و تحقیقاتی استفاده می‌شود. این سوش دارای ویژگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی مشخصی است که مطابق با استانداردهای انتخاب‌شده توسط ATCC (American Type Culture Collection) تعریف شده‌اند.

ویژگی‌ها

توالی‌ ژنومی تعریف‌شده: این سویه دارای توالی کامل ژنومی است که برای استفاده‌ در مطالعات ژنتیکی کاربرد دارد.

ویژگی‌های آزمایشگاهی: کلنی‌های موج‌دار به‌دلیل تحرک سریع، مشخصه بارز این سویه هستند.

استاندارد در تست مقاومت آنتی‌بیوتیک‌ها: این سویه به‌عنوان مرجعی برای تست اثرات آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان عفونت‌های ادراری شدید استفاده می‌شود.

کاربردهای سوش استاندارد Proteus mirabilis ATCC 43071

تحقیقات مرتبط با بیماری‌زایی

مطالعات بر روی عفونت‌های ادراری: این سویه به‌عنوان مدلی استاندارد برای مطالعه شیوه تشکیل کریستال‌های استروویت در مثانه یا کلیه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بررسی تحرک و کلنی‌زایی: حرکت خاص موج‌دار این باکتری در تحقیقات سیستم حرکتی و رفتار گروهی باکتری‌ها بسیار اهمیت دارد.

مطالعه تولید اورِآز: جهت بررسی تغییر pH محیط و تأثیر آن بر ایجاد و تداوم عفونت.

مطالعه مقاومت آنتی‌بیوتیکی

این سویه برای ارزیابی روش‌های درمانی مختلف، بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی، و شناسایی مکانیسم‌های مقاومت مورد استفاده قرار می‌گیرد.یکی از کاربردهای کلیدی این سوش، بررسی اثربخشی ترکیبات دارویی جدید بر علیه دسته‌ای از سویه‌های مقاوم به دارو است.

کاربرد سوش استاندارد Proteus mirabilis ATCC 43071 در کنترل کیفی میکروب‌شناسی

محیط‌های کشت مناسب برای رشد

Proteus mirabilis ATCC 43071 قابلیت رشد در محیط‌های کشت متنوعی را دارد. برخی از محیط‌های کشت رایج برای استفاده این سوش عبارت‌اند از:

MacConkey Agar: ایجاد کلنی‌های بی‌رنگ به دلیل عدم تخمیر لاکتوز.

Nutrient Agar: رشد یکنواخت برای بررسی swarming.

CLED (Cystine Lactose Electrolyte Deficient) Agar: کلنی‌های صاف و بی‌رنگ، جهت بررسی عفونت‌های ادراری.

این محیط‌ها برای بررسی ویژگی‌های تمایزی و رشد این سویه در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی پیشنهاد می‌شوند.

آنتی‌بیوتیک‌های تست‌شده

سوش ATCC 43071 به‌عنوان مرجع در تست اثرات آنتی‌بیوتیک‌های زیر استفاده می‌شود:

آمینوگلیکوزیدها: جنتامایسین، آمیکاسین.

کینولون‌ها: سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین.

بتا-لاکتام‌ها: آمپی‌سیلین، سفتازیدیم.

سولفونامید‌ها: ترکیباتی مانند تریمتوپریم-سولفامتوکسازول.

نتایج این بررسی‌ها می‌توانند در تعیین حساسیت یا مقاومت سویه‌های بالینی در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها کمک‌کننده باشند.

نتیجه‌گیری

سوش استاندارد Proteus mirabilis ATCC 43071 یک ابزار قدرتمند در تحقیقات علمی، کنترل کیفی آزمایشگاهی و مطالعه مقاومت دارویی است. مشخصات استاندارد این سوش، آن را به یک مرجع قابل اعتماد برای بررسی‌های گسترده در زمینه پاتوژنز و درمان عفونت‌های ادراری تبدیل کرده است. استفاده از این سویه نه تنها در تعیین استراتژی‌های درمانی کاربرد دارد، بلکه نقش مهمی در طراحی روش‌های نوآورانه برای کنترل عفونت‌های مقاوم به درمان دارد. ادامه تحقیقات بر روی این سوش ضرورت بالینی و علمی ویژه‌ای دارد.