خط کش آنتی بیوگرام – بهار افشان

مقدمه

خط‌کش آنتی‌بیوگرام یک ابزار کلیدی در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی است که برای اندازه‌گیری هاله‌های عدم رشد باکتری در تست آنتی‌بیوگرام استفاده می‌شود. این تست برای تعیین حساسیت یا مقاومت انواع باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف انجام می‌شود و به پزشکان در انتخاب مناسب‌ترین درمان کمک می‌کند. در ادامه جزئیات بیش‌تری در مورد کاربرد، اهمیت، و فرآیند کار با این ابزار ارائه شده است.

کاربرد خط‌کش آنتی‌بیوگرام

اندازه‌گیری دقیق هاله‌های عدم رشد (Zones of Inhibition)

این خط‌کش‌ها به‌طور خاص برای اندازه‌گیری صحیح و استاندارد فاصله هاله‌های ایجادشده در اطراف دیسک‌های آنتی‌بیوتیک به کار می‌روند. این داده‌ها برای تعیین حساسیت یا مقاومت باکتری به آنتی‌بیوتیک اهمیت حیاتی دارند.

تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی

تست آنتی‌بیوگرام با استفاده از صفحه آگار و دیسک‌های حاوی آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود. بر اساس اندازه هاله‌های عدم رشد، می‌توان فهمید که باکتری نسبت به کدام آنتی‌بیوتیک مقاوم یا حساس است.

کمک به تجویز آنتی‌بیوتیک مناسب

اطلاعات به‌دست‌آمده از این خط‌کش در کنار نتایج تست می‌تواند به پزشکان کمک کند تا مؤثرترین و کم‌خطرترین آنتی‌بیوتیک را برای بیماران تجویز کنند.

پایش مقاومت‌های دارویی

این ابزار به محققان و پزشکان اجازه می‌دهد داده‌هایی در مورد مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سطح بیمارستان‌ها و جامعه جمع‌آوری کرده و در تدوین سیاست‌های بهداشتی برای مقابله با مقاومت دارویی استفاده کنند.

تکنیک‌های انجام تست آنتی‌بیوگرام با استفاده از خط‌کش

تهیه کشت باکتری: یک کشت خالص از نمونه بیمار بر روی آگار مولر-هینتون (Mueller-Hinton Agar) تهیه می‌شود.

قرار دادن دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی: دیسک‌های حاوی آنتی‌بیوتیک‌های متنوع در فاصله استاندارد از یکدیگر قرار داده شده و سپس صفحه در دمای مناسب انکوبه می‌شود.

اندازه‌گیری هاله‌ها: پس از 18-24 ساعت انکوباسیون، هاله‌هایی از عدم رشد باکتری در اطراف برخی از دیسک‌ها ظاهر می‌شود. این هاله‌ها نمایانگر ناتوانی باکتری در رشد در حضور آنتی‌بیوتیک است.

خط‌کش آنتی‌بیوگرام برای اندازه‌گیری دقیق قطر این هاله‌ها استفاده می‌شود. نتایج به میلی‌متر محاسبه می‌شود و بر اساس جدول CLSI یا EUCAST تفسیر می‌گردد.