آنتی هیومن گلوبولین – بهار افشان

مقدمه

این معرف معمولاً ترکیبی از آنتی‌بادی‌هایی است که علیه قسمت Fc آنتی‌بادی‌های انسانی یا بخش‌های مرتبط با کمپلمان طراحی شده‌اند. این ترکیبات عبارتند از:

آنتی‌بادی ضد IgG انسانی: برای شناسایی آنتی‌بادی‌های IgG متصل به سلول‌های خونی.

آنتی‌بادی ضد کمپلمان C3d یا C3b: برای شناسایی کمپلمان‌های مرتبط با واکنش‌های ایمنی.

ترکیبات خالص برای کاربردهای خاص یا ترکیبی از موارد بالا.

کاربردهای آنتی‌هیومن گلوبولین در آزمایش‌های تشخیص طبی

آزمایش کومبس مستقیم (Direct Coombs Test یا DAT)

این روش برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌ها یا کمپلمان‌های متصل به گلبول‌های قرمز در بدن بیمار استفاده می‌شود. موارد کاربرد:

تشخیص بیماری‌های خودایمنی: مانند آنمی همولیتیک خودایمنی (AIHA) که آنتی‌بادی یا کمپلمان به طور مستقیم به گلبول‌های قرمز متصل می‌شود و باعث تخریب آنها می‌گردد.

بررسی ناسازگاری مادر و جنین: در مواردی مانند ناسازگاری گروه خونی Rh بین مادر و جنین.

ارزیابی اثر داروها: برخی داروها ممکن است منجر به اتصال آنتی‌بادی‌ها به گلبول‌های قرمز و ایجاد همولیز شوند.

آزمایش کومبس غیرمستقیم (Indirect Coombs Test یا IAT)

این روش برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های آزاد (غیرمتصل به سلول‌ها) در بلازما یا سرم بیمار استفاده می‌شود. موارد کاربرد:

آزمایش‌های قبل از انتقال خون: برای شناسایی آنتی‌بادی‌های غیرمنتظره علیه گلبول‌های قرمز اهداکننده.

بررسی Cross-Matching خون: برای تطابق خون اهداکننده و گیرنده قبل از انتقال خون.

شناسایی آنتی‌بادی‌های اختصاصی: برای بررسی آنتی‌بادی‌های مرتبط با گروه‌های خونی غیر معمول (مانند آنتی‌بادی‌های گروه Kell یا Duffy).

تشخیص ناسازگاری ABO یا Rh

در بسیاری از موارد، آنتی‌هیومن گلوبولین برای بررسی احتمال ناسازگاری گروه‌های خونی ABO و Rh به کار می‌رود که از اهمیت بالایی در مراقبت‌های بارداری یا انتقال خون برخوردار است.

مطالعات تحقیقاتی

آنتی‌هیومن گلوبولین در آزمایش‌های تحقیقاتی برای بررسی واکنش‌های ایمونولوژیک یا پروتئین‌های سرمی مرتبط با بیماری‌های خاص هم به کار می‌رود.

مکانیسم عمل آنتی‌هیومن گلوبولین

واکنش با آنتی‌بادی‌ها یا کمپلمان‌های متصل به سطح گلبول قرمز

این معرف، با قسمت Fc آنتی‌بادی IgG یا بخش‌های کمپلمان متصل شده به سطح گلبول قرمز واکنش نشان می‌دهد.

ایجاد آگلوتیناسیون (توده‌سازی)

پس از اتصال آنتی‌هیومن گلوبولین به آنتی‌بادی‌های متصل به گلبول‌های قرمز، آگلوتیناسیون قابل مشاهده رخ می‌دهد که امکان شناسایی محل اتصال فراهم می‌شود.

مزایا و محدودیت‌های استفاده از آنتی‌هیومن گلوبولین

مزایا

حساسیت بالا: این معرف توانایی تشخیص مقادیر بسیار کم آنتی‌بادی یا کمپلمان‌ها را دارد.

کاربرد گسترده: در طیف وسیعی از آزمایش‌ها به کار می‌رود، از انتقال خون تا ایمونولوژیک درمانی.

استاندارد بودن روش‌ها: روش‌های کاربردی آنتی‌هیومن گلوبولین در آزمایش‌های تشخیصی کاملاً استاندارد هستند و قابل استناد.

محدودیت‌ها

نیاز به مهارت: انجام صحیح آزمایش‌های کومبس نیازمند مهارت کافی و دقت بالاست.

احتمال نتایج مثبت کاذب یا منفی کاذب: در صورت عدم کنترل صحیح مراحل آزمایش.

هزینه بالا: در صورتی که از معرف‌های تخصصی استفاده شود.

ویژگی‌های مورد نیاز معرف آنتی‌هیومن گلوبولین

برای داشتن نتایج دقیق، آنتی‌هیومن گلوبولین باید ویژگی‌های زیر را دارا باشد:

خلوص زیاد: عدم وجود آلودگی‌های اضافی و ترکیبات غیرمرتبط.

کیفیت بالا: برای ایجاد واکنش واضح و جلوگیری از تداخلات.

سازگاری استاندارد: قابلیت استفاده در اکثر سیستم‌های انتقال خون و روش‌های ایمونولوژیک.

جمع‌بندی

آنتی‌هیومن گلوبولین در آزمایشگاه تشخیص طبی نقش حیاتی در شناسایی آنتی‌بادی‌ها و کمپلمان‌ها در خون ایفا می‌کند. این معرف در آزمون‌های مربوط به انتقال خون، بررسی بیماری‌های خودایمنی، و تشخیص ناسازگاری گروه‌های خونی به کار می‌رود و نتایج حساسی ارائه می‌دهد که برای ارزیابی‌‌های بالینی بسیار ضروری هستند.